Miękki, delikatny i szykowny – to główne cechy jedwabiu, który od tysiącleci znajduje zasłużone miejsce w garderobie. Zarówno w postaci odzieży, jak i eleganckiej biżuterii. Co wyróżnia naturalny jedwab, jak odróżnić go od sztucznego i jak stworzyć z niego ozdoby? Sprawdź!

Skąd pochodzi jedwab

Jedwab naturalny to jeden z najbardziej luksusowych materiałów. Ma bogatą historię i wyjątkowe właściwości. Jego historia sięga XXVII w. p.n.e. i wiąże się z jedną z najlepiej strzeżonych tajemnic starożytnych Chin. Przez tysiące lat Chińczycy byli jedynymi znającymi tajemną sztukę wytwarzania jedwabnych nici.

Aby ją poznać, około 550 roku n.e. cesarz bizantyjski, Justynian I, wyprawił dwóch mnichów z tajną misją do Chin. Kiedy po dwóch latach wrócili, przywieźli ukryte w bambusowych laskach jaja jedwabnika. Tajemnica została rozszyfrowana, a chiński monopol złamany.

Jedwab – lub dokładniej przędza jedwabna – wytwarzany jest z kokonów jedwabnika. Otrzymywany jest poprzez rozwijanie kokonu motyla, przez co uzyskiwanie tkanin z jedwabiu dawniej nie było ani proste ani tanie.

Jakie są rodzaje jedwabiu

Istnieją dwa rodzaje jedwabiu. Jeden powstaje z kokonu jedwabnika morwowego, drugi – z kokonu jedwabnika dębowego.

Jedwabniki morwowe są hodowane w specjalnych warunkach, natomiast jedwabniki dębowe żyją dziko.

Dziki jedwab ma ciemniejszą barwę – szarą lub czarną, ponadto jest bardziej szorstki, sztywniejszy i przez to mniej przyjemny dla skóry.

Włókno z kokonu jedwabnika morwowego przewyższa pod wieloma względami włókno dzikiego jedwabiu: jest dłuższe, bardziej elastyczne, lepiej wchłania wilgoć. Jedwab morwowy jest niesamowicie gładki i delikatny w dotyku.

Co charakteryzuje jedwab

Jedwab wyróżnia się szczególnym połyskiem i charakterystyczną delikatnością. Ze względu na unikalną gładkość i charakterystyczny wygląd jego dotyk na skórze daje uczucie luksusu.

Wiele wspaniałych strojów – na przykład japońskie kimono, indyjskie sari czy koreański hanbok – łączy pewna cecha: niekiedy szyte są z połyskliwego jedwabiu, zwanego królewską tkaniną. Dawniej na noszenie jedwabiu mogli sobie pozwolić tylko możni tego świata; dziś – również przeciętni obywatele.

Co więcej, naturalny jedwab jest wysoce odporny na roztocza, pleśń i inne alergeny, a przez to stanowi odpowiedni materiał dla osób z wrażliwą skórą i ze skłonnością do alergii. Jest wytrzymały, dobrze znosi rozciąganie i jest biodegradowalny (idealny do biżuterii z ekologicznych materiałów).

Jak odróżnić jedwab naturalny od syntetycznego

Jedwab naturalny od sztucznego odróżnisz m.in.:

dotykiem – prawdziwy jedwab jest miękki i delikatny;
wzrokiem – naturalny materiał ma szlachetny, subtelny połysk, z kolei sztuczny błyszczy bardzo intensywnie;
dzięki próbie ogniowej – naturalny jedwab spala się wolno (nie jest łatwopalny), a przy tym wydziela zapach palonego włosa, w przeciwieństwie do sztucznego materiału, który pali się łatwo i którego woń przypomina palący się plastik. (Próbę ogniową możesz przeprowadzić na pojedynczej nitce).

Jak barwi się jedwab

Sztuka malowania na jedwabiu zaczęła się rozwijać w Indiach, w II wieku n.e. Do Europy trafiła z Rosji carskiej ok. 1920 r.

Istnieje wiele technik barwienia jedwabiu m.in. Shibori. Jest to stara japońska technika (pierwsze znane przykłady pochodzą z VIII wieku). Termin „shibori” oznacza barwienie materiałów, które wcześniej zostały w jakiś sposób złożone, zgniecione, ściśnięte lub skręcone. Najczęściej wykorzystuje się tkaniny naturalne, takie jak bawełna, jedwab czy płótno lniane. Technika ta daje ogromną możliwości eksperymentowania i tworzenia zupełnie nowych wzorów.

Materiały biżuteryjne z jedwabiu

Jedwab do biżuterii występuje głównie w postaci nici o różnej grubości i w wielu kolorach. Taki materiał wykorzystasz m.in. do tworzenia bransoletek z kamieniami. Dodatki stworzysz techniką sutaszu, koralikowania lub po prostu nawlekając na nić jedwabną ulubione koraliki.

Popularne są również plisowane wstążki jedwabne, nazywane wstążkami shibori. Przedmioty wykonane z jej użyciem prezentują się naprawdę pięknie i efektownie.

Barwione są ręcznie metodą Arashi Shibori: tkanina jest owinięta na przekątnej wokół słupa, następnie materiał jest bardzo ściśle owijany sznurkiem na słupie i marszczony, z góry do dołu. Rezultatem jest plisowana tkanina z wzorem zawsze na przekątnej. Pozwala to na osiągnięcie niezwykłego efektu kolorystycznego. Dzięki zastosowanej technice każdy fragment jedwabnej wstążki może mieć inne odcienie, a ręczne malowanie sprawia, że jest ona niepowtarzalna.

Poniżej zobaczysz kilka prac, które powstały z wykorzystaniem wstążki shibori.